Emocje naszych dzieci… Temat, który od zawsze spędza sen z powiek niejednego rodzica. Sama tego doświadczam. Szczególnie w obecnych trudnych czasach pandemii i niepokoju na świecie. Na szczęście dzięki praktyce uważności znam mnóstwo sposobów, żeby sobie radzić i wspierać swoje dzieci.

Kiedy zauważamy, że w życiu coś nam nie służy dążymy do zmian. Wprowadzamy je po to, żeby żyło nam się lepiej czy łatwiej. Często jednak sama zmiana jest procesem trudnym i wymagającym od nas wiele poświęceń. Zaczyna się od zauważenia tego, co nam przeszkadza i co sprawia, że nie jesteśmy tak szczęśliwi jak byśmy chcieli. Kiedy już wiemy, w jakim kierunku iść i nabieramy zapału, pojawia się opór. Pojawia się nie wiadomo skąd, bo myśleliśmy, że już będzie z górki. Staje na drodze i blokuje przejście w kierunku życia, którego pragniemy. Jest pewną formą

Intencja i motywacja, pomagają utrzymać zaangażowanie w praktykę, nadać jej siłę i wzmacniać. Wyrażenie dedykacji sprawia, że korzyści jakie wynosimy z praktyki odbijają się echem w naszej świadomości i promieniują na otoczenie jeszcze przez długi czas po zakończeniu praktyki.

Współczucie to dążenie do zmniejszenia cierpienia. Tak samo, jak o kogoś innego, możemy również troszczyć się i dbać o siebie samych. I nie ma w tym egoizmu, to raczej ogromna sztuka zadbania o siebie i nie oczekiwania tego wyłącznie od innych. Dzięki treningowi uważności możemy się go nauczyć

Pozwalając sobie spocząć i po prostu być tu i teraz mamy możliwość poznania natury swojego umysłu. Umysł ma tendencję do błądzenia, ale ma również naturalną zdolność do uspokajania się.

Uczestnicząc w kursie mindfulness i praktykując uważność miałam okazję przyjrzeć się bliżej swojemu umysłowi. Zauważyć, jak dużo się w nim dzieje. Obserwować jego naturalną tendencję do błądzenia i bycia niespokojnym.

Z dorastającym człowiekiem pod dachem każda chwila jest nieprzewidywalna. Nastoletnie dziecko bywa źródłem stresu i frustracji, ale – przy odpowiednio uważnym podejściu – może być inspiracją do rozwoju.

Praktykowanie uważności dało mi wgląd w automatyczne wzorce myślowe. Jeden z nich od lat sprawiał, że w moim życiu było dużo cierpienia. Nawykowo myślałam pesymistycznie, co czasem doprowadzało mnie do stanu bliskiego depresji. Wpadałam w pułapkę niespokojnego umysłu, który produkował lęk.

Ważnym elementem w medytacji uważności jest pozycja ciała, która ma na celu wspierać praktykę. Tym razem skoncentruję się na pozycji siedzącej i podpowiem, jak przenieść ją do pracy czy nauki online w naszej pandemicznej rzeczywistości. Dzięki niej będziemy bardziej skoncentrowani, wydajni i zaangażowani.

Z początkiem pandemii pojawiły się u mnie klasyczne objawy bezsenności. Miałam problemy z zaśnięciem, a potem budziłam się po 2-3 godzinach i przewracałam z boku na bok niemal do rana. Problem miał źródło nie tylko w sytuacji, która nastała i w lęku, który mnie ogarnął.

Na ścieżce uważności w pewnym momencie trafiłam na pojęcie MĄDREGO UMYSŁU. Zaczęłam dociekać, co to takiego? I zastanawiać się, jaką rolę może spełnić w moim codziennym życiu? W mojej rzeczywistości okazał się otwierającym i wspierającym odkryciem. Dzięki niemu nauczyłam się siebie słuchać.

Energia myśli kreuje rzeczywistość. Podąża za uwagą. Jak to się dzieje, że wydarzenia w naszym życiu odzwierciedlają dokładnie to, na czym się koncentrujemy w danym momencie? Myśląc w określony sposób, tworzymy swoją życiową energię, a ona wpływa na wszystko co wokół.

Podczas kursu mindfulness poczułam siłę, która płynie z obecności w grupie. Siłę, której w pracy samodzielnej nigdy nie udałoby mi się odnaleźć. Dostrzegłam, że ma ogromny sens, jest głębsza, wielopłaszczyznowa i niesie dużo wsparcia. Wśród osób, które mnie nie oceniały, łatwiej mi było stać się bardziej życzliwą dla siebie.

Zanim poznałam praktykę uważności, ulegałam różnym modom rozwojowym. Pułapka pozytywnego myślenia okazała się dla mnie nauką. Odkryłam, że kiedy wymuszałam na sobie dobre myśli, były one przykrywką dla trudnych emocji, które starały mi się coś przekazać. I wcale nie kreowały szczęśliwej rzeczywistości.

Minfulness, czyli uważność, można rozwijać dzięki medytacji i innym ćwiczeniom wyciszającym umysł. W tym rozumieniu mindfulness jest częścią wielu starożytnych tradycji buddyjskich. Współczesną popularność praktyce uważności zawdzięczamy amerykańskiemu profesorowi medycyny Jonowi Kabat-Zinnowi.

Do każdej praktyki uważności podchodzę z zaufaniem, bo wiem, że tylko tym sposobem coś się we mnie odkryje bądź otworzy. Wiem, że jest to ścieżka na całe życie. Z praktyk zawsze coś się wyłania i zawsze jest takie, jakie powinno być w tym momencie. I że ja taka jestem. Myśli, uczucia i wrażenia z ciała oddają prawdę.

Mindfulness to praktyka uważności, w której kluczową rolę pełni medytacja. Jej dobrodziejstwa ludzie znają od tysięcy lat. Dzisiaj korzyści płynące z medytowania udowodnione są naukowo – pozytywne zmiany dotyczą nie tylko mózgu, który jest neuroplastyczny, ale całego układu nerwowego.