Dwa Wilki

To działo się w dawnych czasach gdy czerwonoskórzy wojownicy nie znali jeszcze białego człowieka. Pewnego dnia do starego szamana i czarownika przyszedł chłopiec.

Jednak zanim odważył się podejść bliżej długo obserwował czarownika, podchodził kilka kroków, cofał się, znowu podchodził

Szaman był w oczach chłopca postacią tajemniczą i groźną bo przecież rozmawiał z duchami przodków , z demonami, a i on sam był jakby nie z tego świata.

Wreszcie jednak ciekawość przeważyła strach. Chłopiec podszedł do ogniska, przy którym siedział szaman. Przerażony swoją zuchwałością długo milczał. Szaman pozornie nie zwracał uwagi na chłopca uwagi.

Po jakimś czasie, chłopiec przemógł strach i powiedział:

– Czarowniku, ty jesteś najstarszy i najmądrzejszy, nie znam nikogo, kto wiedziałby więcej o świecie i o życiu. Nie rozumiem świata, który mnie otacza, nie wiem gdzie w nim jest moje miejsce.

Szaman jeszcze przez długą chwilę w milczeniu palił fajkę. Wreszcie spojrzał na chłopca i odpowiedział mu tak:

– Chłopcze, ja też niewiele rozumiem z tego świata chociaż wydaje się, że znalazłem w nim swoje miejsce. Nie mogę i nikt inny nie może nauczyć cię życia. Ale wiem jedno, życie każdego wojownika jest jak walka dwóch wilków. Jeden wilk jest dobry i szlachetny, a drugi zły i podstępny.

Chłopiec po chwili zastanowienia zapytał:

– Czarowniku, który wilk zwycięży?

Szaman spojrzał na chłopca, uśmiechnął się i powiedział:

– Ten, którego będziesz karmił.